มีผู้อ่านหลายคนหวังว่า ฉันจะรายงานเบื้องหลังมากกว่านี้ และมีหลายคนที่ถามฉันว่า จะมีเทปเบื้องหลังไหม? ฉันขอตอบทุกคนว่า เทปเบื้องหลังมีทางเป็นไปได้ เพราะว่า ระหว่างถ่ายละครเรื่องนี้ CCTV ได้เก็บบันทึกภาพไว้ทั้งหมด ที่กองถ่ายจะมีช่างกล้องพิเศษคนหนึ่ง คอยถ่ายบรรยากาศการถ่ายทำ อย่างเช่น "ซูโหย่วเผิงตกม้า" ก็ถ่ายเก็บไว้แล้ว ถ้าหากว่า ละครชุดนี้เป็นที่ชื่นชอบของพวกคุณ ถึงเวลานั้น ก็อาจจะมีการจัดให้ฉายเทปเบื้องหลัง

    ในฉบับนี้ ฉันรวบรวมจัดหมวดหมู่ ตอบคำถามของทุกคน และก็เอื้อเฟื้อภาพ ที่เราสามารถเอื้อเฟื้อได้ ให้ทุกคนร่วมชมด้วยกัน

ยีผิงที่ Big Shanghai Dancing Hall
    ตั้งแต่ crown ตีพิมพ์ "ชุดบนเวที" ของยีผิง ก็มีผู้อ่านมากมาย เขียนมาถามว่า ชุดที่แพงมหาศาลชุดนั้น อยู่ในที่พิมพ์ไปแล้วหรือ แล้วราคาเท่าไหร่กันแน่? เกี่ยวกับชุดนี้ ฉันขออุบไว้ก่อน รอ "ฉิงเซินเซิน หวี่หมงหมง" ฉาย ทุกคนมาลองเดากัน สำหรับราคา ก็มีสื่อมวลชนเปิดเผยไปแล้ว ไม่ผิด มันราคา 5 ล้านเหรียญไต้หวัน และ็มีผู้อ่านหลายท่าน หวังว่าจะได้ดู "ชุดบนเวที" ของเธออีก เพื่อตอบสนองความอยากของพวกคุณ ในนิตยสารฉบับนี้ ฉันได้ตีพิมพ์ภาพของยีผิงจาก Big Shanghai อีกหลายภาพ ไม่แน่ ชุดหรูชุดนั้น อาจจะอยู่ในฉบับนี้ก็ได้! ยีผิงใน Big Shanghai Dancing Hall ไม่ได้มีแค่การแสดง Big Shanghai Dancing Hall เป็น background ที่สำคัญมากฉากหนึ่งใน "ฉิงเซินเซิน หวี่หมงหมง" มีฉากแห่งความขัดแย้งมากมาย เกิดขึ้นที่นี่ และก็มีฉากแห่งความอบอุ่นมากมาย เกิดขึ้นที่นี่

    ระหว่างถ่ายทำ เพื่อย่นเวลา ไม่ใช่ว่าจะมา NG เพราะร้องได้ไม่ดี จึงต้องเปิด CD ไปถ่ายทำไป ให้เจ้าเวยลิปซิ้งค์ไปก่อน ละครถ่ายเสร็จ ค่อยเข้าห้องอัด อัดเสียงจริงๆ แล้วค่อยเอาเสียงจริงๆของเจ้าเวย อัดทับลงไปในเทป งานใหญ่ถึงจะเสร็จ เพราะว่าการถ่ายฉากร้องเต้นยากเช่นนี้ ก่อนหลังสลับกันไม่ได้ ดังนั้น จึงไม่มีละครเรื่องไหน ที่กล้าสร้างฉากแบบนี้มากๆแบบเรา เพื่อเพลงเหล่านี้ ใน "ฉิงเซินเซิน หวี่หมงหมง" งานหน้าฉากหลังฉาก ไม่รู้ยุ่งกันไปเท่าไหร่ ตอนที่ฉันเขียนบทความฉบับนี้ อาจารย์ดนตรีของเรา ยังยุ่งอยู่ในห้องอัดเลย

    เพลงของยีผิง เป็นส่วนหนึ่งของ "การแสดง" เธอมักจะร้องไปร้องไป อารมณ์ก็อินไปด้วย น้ำตาก็ไหลออกมาพร้อมเสียงเพลง หลายฉากที่เธอร้องเพลงแล้วน้ำตาไหล จนทำให้ฉัน ที่เป็นคนแต่งน้ำตาร่วงตามไปด้วย ฉันพูดอยู่บ่อยๆว่า "มนุษย์ไม่มีเพลง ก็ไม่ใช่มนุษย์แล้ว!" คุณลองคิดดู ชีวิตของคุณไม่มีเพลงได้ไหม? ถ้าไม่มีเพลง KTV ก็คงไม่มีอยู่อย่างนี้ ถ้าไม่มีเพลง ชีวิตก็คงเงียบเหงาว่างเปล่า

    เสื้อผ้าของยีผิงใน Big Shanghai Dancing Hall กว่าครึ่งเป็นสีแดงกับขาว มีม่วงอ่อนและแดงเข้ม เป็นสีที่เตะตา แต่ในชุดสีสดพวกนี้ ฉันกับซิ่วฉงและเสี่ยวตู้ ปรึกษากันเลือกชุดสีดำ 1 ชุดให้เธอ ฉันเรียกมันว่า "ชุด 'หลิวซู' สีดำของยีผิง" ฉันให้เสี่ยวตู้ประดิษฐ์ เครื่องประดับบนศรีษะสีดำ ให้เข้ากับเสื้อผ้าชุดนี้ ใช้ลูกปัดสีดำกับสีเงิน ร้อยเข้าด้วยกัน ให้คล้ายกับหยาดฝน ยีผิงใส่ชุดนี้เพียงแค่ครั้งเดียว ออกหน้ากล้องไม่ถึง 3 นาที ฉากนั้น เธอกับซูหวนเลิกกันแล้ว ซูหวนจากไปไกล ไปเป็นนักข่าวในสงคราม เป็นตายเท่ากัน เธอใส่ชุดหลิวซูสีดำนี้ ร้องเพลงสะท้อนใจของเธอ: (เพลงนี้ก็คือเพลง "เยียนหวี่หมงหมง" (หมอกฝนพรำพรำ) เป็นเพลงหนึ่งที่เราชอบมากใน อัลบั้ม soundtrack เพลงนี้ในอัลบั้มมี 2 เวอร์ชั่น เวยเวยกับจีไจ่ร้อง แต่เราชอบที่เวยเวยร้องมากกว่า เพราะนึกถึงเนื้อเพลง ความหมายที่กินใจ และฉากนี้ของยีผิงแล้ว มันเศร้ามากๆ เวยเวยใช้น้ำเสียง ให้คนรู้สึกเจ็บตามไปด้วยได้ดี)

หว่อจุ้ยพ่า หว่อจุ้ยพ่า เยียนหวี่หมงหมง คั่นปู้ชิง คั่นปู้ชิง หนี่เตอเซินอิ่ง หว่อเฉิงจิง หว่อเฉิงจิง ตุ้ยเทียนฮูฮว้าน เทียนจ้ายคู หว่อจ้ายคู หนี่จ้ายเหอชู่ หว่างซื่ออีมู่มู่ ซางซินอีมู่มู่ หนี่เตอเหยี่ยนกวงหนี่เตอเสี้ยว ปั้นหว่อจินยื่อกูตู๋ เยียนหวี่อีฉงฉง ซานสุ่ยอีฉงฉง หนี่เตอติงหนิงหนี่เตอเล่ย ซื่อหว่อซินจงจุ้ยท่ง หว่อจุ้ยพ่า หว่อจุ้ยพ่า เยียนหวี่หมงหมง หายจี้เต๋อ ฟงหวีหลี่ เหอหนี่เซียงฝง เจ่าจือเต้า เจ่าจือเต้า หลูจื่อชงชง โย่วเหอปี้ โย่วเหอปี้ เหอหนี่เซียงฝง

ฉันกลัวที่สุด ฉันกลัวที่สุด หมอกฝนพรำพรำ มองไม่เห็น มองไม่เห็น เงาของเธอ ฉันนั้นเคย ฉันนั้นเคย ร้องเรียกกับฟ้า ฟ้าร้องไห้ ฉันร้องไห้ เธออยู่ที่ไหน เรื่องในอดีตแต่ละฉาก ปวดร้าวใจแต่ละฉาก แววตาของเธอรอยยิ้มของเธอ อยู่เคียงข้างความเหงาของฉันในวันนี้ หมอกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภูเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า คำสั่งเสียของเธอน้ำตาของเธอ เป็นความเจ็บปวดที่สุดในใจฉัน ฉันกลัวที่สุด ฉันกลัวที่สุด หมอกฝนพรำพรำ ยังจำได้ ท่ามกลางลมฝน พบเจอกับเธอ รู้แต่แรก รู้แต่แรก ว่าฉับไวปานนี้ แล้วไยเล่า แล้วไยเล่า มาพบเจอกับเธอ

    ยีผิงร้องเพลงนี้บนเวที ร้องไปร้องไป น้ำตาก็ไหลริน อารมณ์นี้ฉากนี้ อยู่เหนือกว่าคำพูดหมื่นแสน อยู่เหนือคำบรรยาย มีหลายครั้งที่คำพูดแสดงความหมายได้น้อย แต่เพลงสามารถเหนือกว่าคำพูด ชุดหลิวซูสีดำ เหมือนกับหยาดฝนสีดำนับไม่ถ้วน ที่ร้องไห้ไปกับยีผิง ฉากแบบนี้ สะเทือนอารมณ์สุดๆ แต่ส่าผู้ชมก็แค่ดูละคร 1 ฉากแค่ 3 นาทีสั้นๆ แป๊ปเดียวก็ผ่านไป การเตรียมการที่ยากลำบาก ใครจะรู้บ้างไหม? มีบางครั้ง ฉันทำละครทำอย่างเงียบเหงา ผู้กำกับและนักแสดง จำเป็นต้องเข้าใจจึงจะได้ ไม่แปลกที่ฉันต้องคุยทางไกล กับผู้กำกับและนักแสดงทุกวัน คุยทำความเข้าใจทีละฉากๆ หลังจากแพร่ภาพ จะมีผู้ชมกี่คนที่นึกถึงนะ?

ปี 1936 ซูหวนกับยีผิงที่ Big Shanghai รู้จักชอบพอกัน ก่อเกิดความรักอันลึกซึ้ง

    ครั้งนี้ ฉันเลือกเจ้าเวยมาแสดงเป็นยีผิง มีบางคนไม่เห็นด้วย เจ้าเวยเอง ก็เล่นแบบกลัวๆกล้าๆ จำได้ว่าตอนฉันไปเยี่ยมที่เซี่ยงไฮ้ เคยถามเธอว่า เชื่อมั่นในการแสดงของตนเองไหม? เธอตอบอย่างกังวลว่า "ก็เหมือนตอนแรกที่ฉันเล่น <หวนจูเก๋อเก๋อ> เล่นเสร็จแล้ว แม้แต่ความมั่นใจซักเล็กน้อยก็ไม่มี ตอนนี้ ฉันก็มีความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว!" ฉันได้ยินแล้ว ก็รีบไปห้องตัดต่อ เปิดดูฉากเด่นๆของเจ้าเวยหลายๆฉาก แต่ละฉากนำมาซึ่งความ surprise แก่ฉัน เธอสามารถเปลี่ยนจาก 'เสี่ยวเยี่ยนจื่อ' เป็น 'ยีผิง' ทำให้ฉันประทับตาต้องใจได้จริงๆ แต่ว่า ในนั้นมีฉากหนึ่งที่เล่นได้ไม่ดี ฉันรีบไปที่กองถ่ายหาเธอ คุยกับเธออยู่ 2 ชั่วโมง บอกกล่าวความรู้สึก ที่ฉันต้องการในฉากนั้น เธอได้ยินแล้ว ก็รีบพูดว่า "งั้นทำไงดี? ฉันจะขอถ่ายฉากนี้ใหม่ได้ไหม?" การถ่ายใหม่เป็นเรื่องลำบากมาก แล้วยิ่งฉากนั้นมีนักแสดงร่วมแสดงเยอะ แต่ในที่สุด พวกเราก็ถ่ายใหม่ ยีผิงคนใหม่ แตกต่างจากเดิมโดยสิ้นเชิง เจ้าเวยเป็นเด็กที่ฉลาดมาก นิดเดียวก็รู้เรื่อง ตอนนี้ "ฉิงเซินเซิน หวี่หมงหมง" ยังไม่ฉาย (outdate ไปหน่อย ฉายแล้ว) เธอประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลว ยังเร็วไปที่จะพูด แต่ฉันรู้สึกว่า เธอถอดภาพของ "เสี่ยวเยี่ยนจื่อ" ออกไปแล้ว แสดงบทยีผิงได้เหมือนมีชีวิตจริง

    กู่จวี้จีรับบทซูหวน ความรักของเขากับยีผิง เป็นโศกนาฏกรรม แม้แต่ช่วงเวลาที่หวานที่สุด ก็ยังมีแรงกดดัน แต่ ละครของเขาไม่ได้มีแค่ความรัก เขาคือซูหวนในสนามรบ นักข่าวซูหวน ซูหวนที่เผชิญกับบ้านลู่และเสวี่ยฉิน ซูหวนกับชาติบ้านเมือง ซูหวนกับตู้เฟยและเอ่อหาว ซูหวนกับหยูผิง... ต่างไม่เหมือนกัน จำได้ว่าตอนที่ฉันไปเซี่ยงไฮ้ แม้แต่เจ้เวยยังแปลกใจ พูดกับฉันว่า "กู่จวี้จีคนนี้ร้ายจริงๆ เล่นบทรักได้อินมาก ฉันไม่ยอมแพ้เขาเด็ดขาด!" ตามคำเรียกร้องของผู้ชม ฉันขอตีพิมพ์ภาพในฉากหนึ่งของพวกเขา น่าเสียดาย พวกเราตีพิมพ์ได้จำกัด เพราะว่ามีหลายฉาก ที่ไม่ได้ถ่ายภาพนิ่งเอาไว้

ซูหวน คุณกำลังโกรธฉันอยู่รึป่าว?	ผมไม่ได้โกรธคุณ ผมโกรธตัวผมเอง!
คุณบอกว่าคุณโกรธตัวเอง ก็คือโกรธฉัน! งั้น... ฉันยอมให้คุณโกรธฉัน ระบายอารมณ์แล้วจะได้หาย..

"วันที่หยูผิงยากที่จะลืม": วันนั้น เธอคิดว่าซูหวนรักเธอเข้าแล้ว

    ทุกคนเห็นภาพถ่ายแล้ว คงจะรู้สึกได้ว่า หยูผิงไม่ใช่ "องค์หญิงจื่อเวย" เธอมีเวลาสนุกสนาน มีเวลาร่าเริง มีเวลาดื้อรั้น ความรักของหยูผิงซับซ้อนกว่าจื่อเวยนัก เธอต้องแสดงความรักที่มีต่อซูหวน ความประทับใจต่อตู้เฟย ความเป็นพี่น้องและศัตรูความรักกับยีผิง ความสับสนในใจ ต้องโชว์ออกมาทางแววตา มีบางครั้ง แววตาสามารถแทนคำพูด เป็นหมื่นเป็นแสน ครั้งนี้ ซินหยูเล่นเป็นหยูผิง ฉันตัดสินใจใช้เสียงจริงของเธอ ให้เธอได้สวมบทสมบูรณ์แบบ เธอแสดงได้เป็นยังไง? เหมือนเจ้าเวย คือต้องรอให้ผู้ชมตัดสินเอง

    บทตู้เฟย ฉันได้กล่าวมามากแล้วในฉบับก่อนๆ ... (ขอข้ามไปละกัน) .. ในฉบับนี้ ฉันขอตีพิมพ์ภาพของเขากับหยูผิง ระหว่างเขาสองคน มักจะเป็นฉากที่ "หนุ่มมีใจ สาวไม่สน"

ปี 1936 ซูหวน ยีผิง ตู้เฟย หยูผิง เอ่อหาว ฟังหวี ชนแก้วที่ Big Shanghai Dancing Hall อวยพรอนาคตของทุกคน แต่ว่า "อนาคต" คืออะไร?