ครอบครัวนี้
    ในนิตยสารฉบับนี้ ฉันจะขอเริ่มคุยจากตัวละคร ลู่เจิ้นหัว กับครอบครัวที่เซี่ยงไฮ้ของเขา ในนิยายเดิมของฉัน ลู่เจิ้นหัว เป็นนายพลยุคก่อนปฏิวัติ ใน "ฉิงเซินเซิน หวี่หมงหมง" ฉันก็ยังคงรักษาจุดนี้ไว้ ลู่เจิ้นหัวมีฉายาว่า "เสือดาวดำ" เป็นบุคคลที่มีอำนาจ และชื่อเสียงในตงเป่ย (เขตตะวันออกเฉียงเหนือ)

    เพื่อการดำเนินเรื่องที่รวดเร็ว ฉันใช้เพียงไม่กี่ฉาก ในการอธิบายถึงการแต่งงานของ ลู่เจิ้นหัวกับเหวินเพ่ย แล้วก็มาแต่งกับเสวี่ยฉิน ฟังดูแล้วง่าย แต่ถ่ายจริงแล้วเป็นงานใหญ่ ต้องใช้ตัวประกอบเยอะ มีทั้งกองม้า กองพล วงดนตรี โรงละคร แล้วก็ฉากแต่งงาน... เปลืองแรงคนและเงินไม่น้อย ถ่ายไปหลายวันจึงเสร็จ แต่มันกลับเป็นเพียง 20 นาที ในละครจริง

    ลู่เจิ้นหัวเป็นคนตงเป่ย แต่ทำไมเรื่องของเรา ไม่เกิดขึ้นที่ตงเป่ย แต่กลับมาเกิดขึ้นที่เซี่ยงไฮ้ ที่ห่างออกมาหลายสิบลี้นะ? อันนี้ ต้องขอพูดประวัติศาสตร์

ผิงผิง - รักแรกของลู่เจิ้นหัว
    ยีผิงคิดอยู่ตลอดเวลาว่า พ่อของเธอ คือคนที่ไม่รับผิดชอบในความรัก ดังนั้น เธอจึงไม่ให้อภัยเขา สำหรับคนที่เคยอ่าน "เยียนหวี่หมงหมง" คุณก็คงรู้ว่า ลู่เจิ้นหัวมีหญิงในใจของเขา รักแรกของเขา และเป็นแผลในใจของเขา ผู้หญิงคนนี้คือ "ผิงผิง" นี่คือเหตุผลว่าทำไม ลูกสาวของเขาทุกคน จึงมีชื่อ "ผิง"

    ในละครชุดนี้ ผิงผิงปรากฏตัวเพียง 4 ฉาก เราโชคดีที่ได้ ท่านหญิงฉิง - หวังเยี่ยน มาเป็นนักแสดงรับเชิญ ผิงผิงเป็นลูกสาวของ องค์ชายแห่งราชวงศ์ชิง ซึ่งก็เรียกได้ว่า เป็นองค์หญิงคนหนึ่ง ดังนั้น ท่านหญิงฉิงใน "หวนจูเก๋อเก๋อ 2" จึงกลายเป็น องค์หญิงผิงผิงใน "ฉิงเซินเซิน หวี่หมงหมง" ผู้อ่านที่ชอบเธอ ต้องสังเกตให้ดี ไม่งั้นคุณอาจจะพลาดฉากของเธอ!

    รถไฟและสถานีโบราณแบบนี้ หาไม่ได้ในเซี่ยงไฮ้แน่นอน หลังจากการเสาะหาหลายเดือน ทีมงานก็ยืม "สถานีรถไฟเซี่ยกวน" มาถ่ายทำได้ นักแสดงและทีมงานของพวกเรา ก็เลยลงไปที่เซี่ยกวน (เพื่ออำนวยความสะดวกแก่การถ่ายทำ ทางสถานีต้องหยุดเดินรถให้ เป็น Mission Impossible จริงๆ)

    ก่อนการถ่ายทำจะเริ่ม ซิ่วฉง(ลูกสะใภ้ของฉงเหยา) ได้เตือนทาง CCTV แล้วว่า เราต้องการ พนักงานรักษาความปลอดภัยจำนวนมาก จากประสบการณ์คราวถ่าย "หวนจูเก๋อเก๋อ" อย่างไรก็ตาม CCTV ไม่มีประสบการณ์แบบนี้ จึงละเลยจุดของเรา CCTV เป็นสถานีใหญ่และมีอิทธิพล เขาคิดว่าปัญหาด้านนี้ไม่มี เขาจึงจ้างพนักงานรักษาความปลอดภัย มาแค่ 6 คน เพื่อรักษาความสงบ ที่จริง CCTV ไม่เคยถ่ายละครของนักแสดงเหล่านี้มาก่อน พวกเขาไม่รู้เลยว่า มันจะนำมาซึ่งความยุ่งเหยิงขนาดไหน

    แล้วก็จริง ยันไม่ทันถ่ายทำ ตารางการทำงานก็รั่วไหล ออกจากคนของสถานี เมื่อกองถ่ายไปถึง ก็ตกใจมาก คนเต็มสถานีไปหมด มาดูการถ่ายละครของเรา แล้วยังมีเด็กนักเรียนตัวเล็กๆมากมาย ยืนรออยู่ใต้โบกี้รถไฟ บางคนก็นั่งบนราง พอทุกคนเห็นเจ้าเวย ก็ร้องตะโกนกันเสียงดัง "เสี่ยวเยี่ยนจื่อ! ฉันรักคุณ.. เจ้าเวย ฉันรักคุณ" เสียงดังอื้ออึงไปหมด (555 เจอกระแสความดังของเวยเวยให้แล้ว) สถานการณ์แบบนี้ จะให้กู่จวี้จีกับเจ้าเวย แสดงบทพรากจากที่ตื้นตันใจได้อย่างไร? ฝ่ายถ่ายทำเห็นแบบนี้ ถึงรู้ว่าเรื่องราวร้ายแรง เริ่มไล่ฝูงชนออกไป แต่พวกชาวบ้านไหนเลยจะยอมไป? ดึงไปดึงมา บางคนเกือบชกต่อยกับเจ้าหน้าที่ พวกเขาพูดว่า "พวกคุณถ่ายละครที่นี่ พวกเราก็จะอยู่ที่นี่ดูละคร!" แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ก็ช่วยไม่ได้มาก เด็กๆอยู่ใต้โบกี้รถไฟเต็มไปหมด ไม่มีใครยอมไป รถไฟ 2 โบกี้ที่เราใช้นี้ ต้องวิ่งไปวิ่งมา อย่างงี้จะถ่ายได้ยังไง?

    หยูผิงกับตู้เฟย ก็มี "สถานีรถแห่งการพลัดพราก" 1 ฉาก สำหรับฉากนี้ เรายืมสถานีเล็กๆที่เมืองอื่น ฉากนี้ ตู้เฟยชกต่อยกับคนที่ชานชาลา หยูผิงอยู่บนรถไฟ เรียกแล้วเรียกอีก จากนั้นรถไฟก็เริ่มเคลื่อน ตู้เฟยตกใจ พยายามวิ่งตาม ไม่ต้องบอก ทุกคนคงรู้ว่า ฉากนี้ถ่ายยากขนาดไหน!